22 juli 2021 | Een lach en een traan: over wet, recht en vrouwen in Deir el-Medina

Zo rond 1142 voor onze jaartelling legde de stokoude mevrouw Naunachte een verklaring af voor de plaatselijke rechtbank, die voor de gelegenheid was opgetuigd met iedereen die er in het dorp Deir el-Medina toe deed. Het dossier Naunachte leert ons heel veel, onder meer dat het vrouwenrecht in Egypte 3000 jaar geleden progressiever was dan tegenwoordig. Kortom, zoals iedere zaak omtrent een erfenis biedt ook deze genoeg stof tot overdenking.

Zo rond 1142 voor onze jaartelling legde de stokoude mevrouw Naunachte een verklaring af voor de plaatselijke rechtbank, die voor de gelegenheid was opgetuigd met iedereen die er in het dorp Deir el-Medina toe deed. Zeker aanwezig waren haar acht kinderen, allemaal rond de 50-60 jaar oud, maar haar tweede echtgenoot zal er zeker ook bij zijn geweest. Omdat de mensen in die tijd geen internet hadden was ieder verzetje welkom, en we mogen wel aannemen dat het hele dorp getuige was van haar verklaring, met picknickmand en al. Vertaald naar vandaag bezat mevrouw Naunachte een vette BMW, winstgevend vastgoed en een riante lijfrente. Alleen, ze had een vervelende boodschap voor drie-en-een-half (?) van haar kinderen: sommigen kregen namelijk niets wegens niet deugen. Eén zoon werd zelfs publiekelijk aan de schandpaal genageld. Het dossier Naunachte leert ons heel veel, onder meer dat het vrouwenrecht in Egypte 3000 jaar geleden progressiever was dan tegenwoordig. Kortom, zoals iedere zaak omtrent een erfenis biedt ook deze genoeg stof tot overdenking.